„Umiemy się dzielić z innymi” - 16.04.2021
1. „Głowa, ramiona” – zabawa ruchowa według M. Bogdanowicz.
Dziecko rytmicznie recytuje słowa z dorosłym dotykając części ciała wymienionych w rymowance.
Ach, gimnastyka, dobra sprawa,
dla nas wszystkich to zabawa.
Ręce w górę i w przód, i w bok,
skłon do przodu, w górę skok.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
kolana, pięty, kolana, pięty.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
oczy, uszy, usta, nos!
2. „Piłka” – rozmowa o zabawkach, umiejętności dzielenia się, o zasadach wspólnej zabawy na podstawie wiersza Katarzyny Kuzior -Wierzbowskiej.
Piłka bardzo mała
Wciąż podskakiwała.
Raz u góry, raz na dole,
Raz na ścianie, raz na stole.
Piłka bardzo mała
Ciągle się turlała.
Raz do mamy, raz do taty,
Raz pod szafę, to znów w kwiaty.
Piłka bardzo mała
Gdzieś się zapodziała.
Może siedzi pod łóżeczkiem,
Bo zmęczyła się troszeczkę.
Dorosły kieruje rozmową tak, aby dziecko doszło do wniosku, że wspólna zgodna zabawa jest przyjemna i przynosi wiele radości dzieciom, które w niej uczestniczą, trzeba tylko przestrzegać określonych zasad: Czym bawiło się dziecko? Co robiła piłeczka? Czy wy lubisz się bawić piłką? Jak myślisz, czy zabawa piłką jest przyjemniejsza, gdy bawisz się nią sam, czy w grupie? Dlaczego? Jakimi innymi zabawkami można się bawić wspólnie, w większej grupie?
3. „Schyl się po zabawkę” – skłony boczne.
Dorosły rozkłada na zabawki, dziecko chodzi między nimi. Gdy dorosły uderzy klaśnie, dziecko zatrzymuje się przy jednej zabawce, schyla się po nią, odwraca się o 180 stopni i odkłada z powrotem na podłogę. Zabawę powtarzamy.
4. „Lustereczko, to ja” – stwarzanie sytuacji do poznania i akceptacji siebie, budowanie wypowiedzi.
Dorosły bierze do ręki lusterko i patrząc w swoje odbicie, opowiada o sobie, np.: Cześć, lustereczko, jestem (...), lubię czytać książki. Następnie oddaje lusterko dziecku i prosi, aby dziecko przedstawiło się w ten sam sposób, opowiadając o tym, czym lubi się bawić, co lubi robić.
5. „Moje ciało, moje emocje”,- utrwalenie znajomości przyimków: na, pod, za.
Dorosły pokazuje dziecku ruch (wyraźnie akcentuje przyimki) i prosi dziecko o powtórzenie, np. ręce NA głowie, ręce NA ramionach, ręce ZA plecami, dłonie POD pachami, ręce NA brzuchu.
6. „Dzielimy się pomysłami” – zabawa plastyczna, ćwiczenie wyobraźni.
Dziecko i dorosły siadają przy stole. Każdy ma przed sobą białą kartkę. Na środku stołu leżą różne materiały plastyczne. Wszyscy będą wykonywali to, co zaproponuje każda osoba przy stole. Zabawę rozpoczyna dorosły, mówiąc np.: Na środku kartki rysujemy kółeczko. Kolejną propozycję zgłasza dziecko (N. może podpowiadać pomysły), potem pomysł zgłasza dorosły, potem znowu dziecko, na zmianę. Gdy na kartce zabraknie miejsca, dorosły rozdaje kolejne kartki.
oprac. L. Wójcik
„Szanuję innych” - 15.04.2021
1. „Głowa, ramiona” – zabawa ruchowa według M. Bogdanowicz.
Dziecko rytmicznie recytuje słowa z dorosłym dotkając części ciała wymienionych w rymowance.
Ach, gimnastyka, dobra sprawa,
dla nas wszystkich to zabawa.
Ręce w górę i w przód, i w bok,
skłon do przodu, w górę skok.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
kolana, pięty, kolana, pięty.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
oczy, uszy, usta, nos!
2. „Ukłony” – ćwiczenie mięśni brzucha.
Dziecko siada skrzyżnie. Kładzie złożoną chustkę na głowie. Na hasło Teraz! pochyla ciało do przodu, tak by chustka zsunęła się na dywan.
3. „Nie podoba mi się to” – uświadomienie dzieciom ich praw, rozmowa o prawach dziecka na podstawie tekstu.
Obce panie i panowie często głaszczą mnie po głowie.
Czemu nie pytają mnie, czy ja tego chcę?
Nie, nie, nie! Proszę, usłysz mnie!
Czasem chcę powiedzieć: STOP!
Nie podoba mi się to!
Właśnie przyszła ciocia taka.
Woła do mnie: „Daj buziaka!”.
Nie wiem, czemu uciec chcę...
W mamę wtulam się.
Mam swe smutki i radości.
Coś mnie nudzi, coś mnie złości.
Czemu mam uśmiechać się, kiedy jest mi źle?
Dorosły pyta: Kto w wierszu mówi: nie podoba mi się to? Czy zdarzyła się sytuacja podobna do tej w wierszu – coś, co cię smuciło albo złościło? Dorosły pyta, jak się wtedy czuło dziecko, co zrobiło, co powinno zrobić w przyszłości, żeby czuć się komfortowo. Dorosły mówi że, każdy ma prawo do tego, aby głośno powiedzieć o swoich uczuciach, gdy coś mu się nie podoba, drażni go lub smuci. Możemy nie zgadzać się na zachowania innych osób, mówiąc: nie chcę!, stop!
4. „Takie samo” – ćwiczenie wyobraźni i pamięci.
Dorosły układa przed dzieckiem kilka elementów, mogą to być np. kamień, orzech włoski, śrubka, klocek. Drugi, taki sam, komplet chowa w woreczku. Dziecko, wkładając rękę do woreczka, wyciąga tylko taki przedmiot, który wcześniej wskaże na stoliku dorosły. Zabawę powtarzamy, wymieniając komplet elementów w woreczku. Utrudnienie – dorosły układa elementy jak poprzednio, do woreczka wrzuca o jedną nową rzecz więcej. Zadaniem dziecka jest wyszukanie w woreczku tego, czego nie ma przed nim, oraz podanie nazwy tego przedmiotu.
5. „Stop” – kolorowanie znaku stop.
Dorosły rysuje kontur znaku stop, dziecko koloruje wg instrukcji słownej dorosłego.
6. Zestaw ćwiczeń 1.
https://youtu.be/cPOmsPTu3d0
oprac. L. Wójcik
„Dzień dobry! Do widzenia!”- 14.04.2021
1. „Dzień dobry” – piosenka
https://youtu.be/a9oGVJEdkpo
2. „Wszystko w parach” – dobieranie elementów w pary.
Dorosły rozkłada kilka par różnych skarpetek, rękawiczek. Zadaniem dziecka jest dobranie w pary rozłożonych rzeczy.
3. „Co jest w woreczku?” – zabawa z kodowaniem.
Dorosły wkłada do nieprzezroczystego worka kilka klocków w kolorze czerwonym i zielonym.
Umawia się z dzieckiem, że klocek czerwony to zwrot Do widzenia!, a klocek zielony to zwrot Dzień dobry! Dziecko losuje klocek i mówi odpowiednio do koloru klocka.
4. „Policz wzory” – przeliczanie.
Dorosły rysuje dziecku na plecach wzory palcem (kreski, kropki, maksymalnie 3 za jednym razem). Dziecko przelicza na głos narysowane elementy. Utrudnienie – zabawa przebiega jak wyżej, dorosły zwiększa liczbę rysunków (maksymalnie 5), rysuje większe wzory, np. słońce, chmurkę, balon.
5. „Po cichutku albo nie” – odczuwanie ciała.
Dziecko chodzi za dorosłym zmieniając co chwilę sposób: skradają się, chodzą drobnymi kroczkami, chodzą powoli, skaczą w miejscu.
6. „Wzorki na ubranku” – liczenie do 2, układanie par.Dorosły wycina z kartki szablony ubrań, figury z kolorowego papieru do dekoracji ubranka oraz przygotowuje klej. Dziecko wybiera szablon ubrania (spodenki lub sweterek) i dekoruje go, układając wzorki w postaci par kolorowych figur.
opr. L. Wójcik
„Dziś są twoje urodziny”- 13.04.2021
1. „Prezent” – ćwiczenia wyprostne.
Dziecko staje plecami do dorosłego i podaje balon nad głową, robi skłon – dorosły oddaje go w skłonie między kolanami.
2. „To są urodziny!” – oglądanie i nazywanie akcesoriów związanych z urodzinami.
Dorosły pokazuje obrazki z akcesoriami urodzinowymi. Dziecko nazywa i mówi do czego służą. Dorosły pokazuje zdjęcie tortu: Który element tortu wskazuje, ile lat ma osoba, która obchodzi urodziny?
3. „Na torcie świeczki” – rozmowa o marzeniach na podstawie wiersza Agnieszki Nożyńskej -Demianiuk.
Na torcie świeczki płoną radośnie, babcia się cieszy:
– Tak szybko rośniesz!
Dziadek wyjmuje z kosza prezenty:
– Chodź, jubilacie mój uśmiechnięty!
Film oglądamy z mojego życia
– mama się każdą sceną zachwyca:
– Patrzcie, tak kąpał się mój maluszek!
A tu stoimy z nim pod ratuszem!
Nadchodzi w końcu chwila wspaniała
– Która czas w biegu wnet zatrzymała.
– Nim zdmuchniesz świeczki, pomyśl życzenie!
– mama mnie prosi... – Tak, mam marzenie!
By różdżkę jakaś wróżka mi dała,
niech czarodziejską moc będzie miała.
Czego nią dotknę, niech różdżka zmienia!
Ot, takie właśnie mam dziś marzenia!
Dorosły nawiązuje do treści wiersza, pytając o typowo urodzinowy zwyczaj podczas zdmuchiwania świeczek. Pyta, o czym marzyło dziecko w wierszu. Następnie dziecko wypowiada się na temat swoich marzeń urodzinowych, czy się spełniły.
4. „Pomyśl życzenie” – ćwiczenie oddechowe.
Dziecko siedzi przy stole, na środku stołu dorosły ustawia „świeczkę” (rolka po papierze, piłeczka). Dziecko zdmuchuje piłeczkę, zdmuchuje z bliska i z daleka. Dorosły zwraca uwagę, że nad świeczką nie można się nachylać, bo jest to niebezpieczne.
5. „Pamiątkowe zdjęcie” – zabawa ruchowa, reagowanie na sygnał.
Dziecko porusza się do muzyki, na hasło: zdjęcie! Dziecko staje nieruchomo i przyjmuje pozę jak do zdjęcia.
6. „Co słyszysz?” – rozwijanie słuchu, ćwiczenia oddechowe.
Dorosły demonstruje, jakie dźwięki mogą wydawać poszczególne przedmioty (rwie gazetę, stuka w bębenek, miesza łyżeczką w szklance pustej oraz z wodą, potrząsa kluczami, przesuwa drewniany klocek po stole, wkłada do kubka szklaną kulkę i potrząsa nim). Następnie prosi dziecko o zasłonięcie oczu i wykonuje jedną z wymienionych czynności. Dziecko zgaduje, co robi dorosły.
7. „Soczki urodzinowe” – usprawnianie motoryki małej.Dorosły przygotowuje butelki, słoiczki z róznymi zakrętkami. Zadaniem dziecka jest dopasowanie i zakręcenie butelek.
oprac. L. Wójcik
Zachęcamy do wykonania z dzieckiem:
Wędrująca woda
https://youtu.be/okMVAgkU-J8
„Kulturalny przedszkolak przy stole” - 12.04.2021
1. „Bujak” – ćwiczenie dużych grup mięśniowych.
Dziecko i dorosły siadają skrzyżnie naprzeciw siebie, chwytają się za dłonie. Przeciągają siebie raz na jedną, raz na drugą stronę.
2. „Zygmuś Świnuś i obiad” – rozmowa o akceptacji na podstawie opowiadania Maciejki Mazan.
Zygmuś Świnuś był świetnym kolegą, a jednak nikt nie chciał koło niego siadać. Dlaczego?
– Zgadnij, co dziś jadłem na śniadanie – powiedział Zygmuś do Miśka Miodka, który zawsze lubił posłuchać o tym, co ktoś jadł na śniadanie, obiad, a nawet kolację.
– Płatki owsiane z dżemem i kakao – odparł Misiek.
– Skąd wiesz? – zdziwił się Zygmuś.
– Bo ciągle masz je na buzi – wyjaśnił Misiek, kręcąc głową.
Przy obiedzie było jeszcze gorzej.
– Krysiu, dlaczego nie siadasz koło Zygmusia? – spytała pani.
– Bardzo przepraszam, ale dzisiaj nie mogę – odparła Krysia. – Mam białą bluzkę, a dziś na obiad jest barszcz. Jeśli usiądę koło Zygmusia, za chwilę będę miała białą bluzkę w czerwone kropki, a to mi zupełnie nie pasuje do mojej stylizacji.
– Zygmusiu, czy nie mógłbyś zachowywać się bardziej kulturalnie? – spytała pani.
– A ja się nie zachowuję? – zdziwił się Zygmuś, otwierając buzię pełną jedzenia.
Był tylko jeden przypadek, gdy ktoś usiadł koło Zygmusia z własnej woli. Tuż po świętach Andżelika Baran przyszła do szkoły z bardzo nieszczęśliwą miną. Kiedy zdjęła płaszczyk, wszyscy zrozumieli, dlaczego. Andżelika miała na sobie pomarańczowy sweterek z zieloną owcą na samym środku.
– To prezent od babci – wyjaśniła ponuro. – Z bardzo dobrej owczej wełny. Babcia powiedziała, że będę go nosić jeszcze przez wiele lat.
– Fajna ta owca – zauważył Zygmuś, który akurat pił sok z czarnej porzeczki. – Tylko trochę zielona. Pewnie niedojrzała. I tak się zaczął śmiać, że zakrztusił się sokiem i zaczął kasłać. Sporo soku znalazło się na sweterku Andżeliki.
– Zygmusiu! – zawołała pani. – Przeproś koleżankę! To było bardzo niekulturalne!
– Nie szkodzi – powiedziała Andżelika, która nagle jakby się rozpogodziła. – Zupełnie nie szkodzi, proszę pani. A co będzie na obiad? A gdy się okazało, że na obiad mają być buraczki i budyń czekoladowy, Andżelika zawołała:
– Zygmuś! Rezerwuję sobie miejsce obok ciebie! Od tego dnia już nigdy nie przyszła do przedszkola w sweterku z zieloną owcą.
– Zygmusiu, musisz się nauczyć jeść kulturalnie – powiedziała pani. – W przeciwnym razie nikt nie będzie obok ciebie siadać.
– Zygmuś na pewno się nauczy – odezwała się Sylwia Sowa. – Ale mój naukowy rozum podpowiada mi, że dobrze by było do tego czasu podawać na obiad jakieś bezbarwne potrawy. Bo inaczej wszyscy będziemy wyglądać jak zielona owca Andżeliki…
Rozmowa z dzieckiem w oparciu o tekst utworu, dorosły pyta: Co takiego robił Zygmuś przy stole, że nikt nie chciał obok niego siedzieć? Skąd Misiek wiedział, co jadł na śniadanie? O co pani prosiła Zygmusia? Pamiętasz, co się wydarzyło, gdy Zygmuś pił sok i jednocześnie śmiał się? Czy trudno jest być kulturalnym przy stole? N. mówi: To bardzo ważne, by zachowywać się kulturalnie przy stole, wtedy nikomu nie dokuczymy, będziemy lubiani, a najważniejsze – nie zrobimy sobie krzywdy, np. zakrztuszając się jedzeniem podczas mówienia.
3. „Zapamiętaj, to ważne!” – poznanie zasad kulturalnego zachowania się przy stole, nauka metodą ze słuchu. Dorosły prosi o powtórzenie zasad kulturalnego zachowania się przy stole:
- Najpierw jedzenie do buzi wkładam, potem ją zamykam i ładnie zjadam.
- Gdy do buzi jedzenie wkładasz, nachyl się nad talerzem, z którego je zjadasz.
- O tym każde dziecko pamiętać musi – jem i piję w ciszy, by się nie zakrztusić.
4. „Zabawki” – ćwiczenia fonacyjno -artykulacyjne.
Dorosły pokazuje obrazki z zabawkami i różnymi przedmiotami lub przedmioty, dziecko naśladuje wydawane przez nie odgłosy, np. nożyczki – ciach, ciach; lalka bobas – aaaa; pociąg – ciuch, ciuch; karetka – i... o... i... o... i... o...; statek – chlup, chlup. Utrudnienie: dorosły pokazuje obrazek z zabawką, dziecko naśladuje odgłos, jeśli to możliwe, oraz pokazuje ruch kojarzony z danym przedmiotem, pojazdem, np. rower – dzyń, dzyń + leżenie na plecach i naśladowanie pedałowania; samolot – szszszsz + bieg po sali z ramionami rozłożonymi na boki; pajac – podskoki w miejscu z naprzemiennym składaniem i rozkładaniem nóg i rąk.
5. „Pyszności na talerzu” – zabawa z piłką, utrwalanie nazw potraw.
Dorosły rzuca do dziecka piłkę i wymienia ulubioną potrawę. Dziecko robi to samo.
oprac. L. Wójcik
„W galerii” - 9.04.2021
1. Pogodne ćwiczenia w podskokach
https://youtu.be/cGOK6AcTLZE
2. „Kreda dla artysty” – zdobywanie doświadczeń chemicznych podczas eksperymentu, wykonanie kredy.
Dziecko wykonuje kredę według instrukcji:
- Wlej wodę do połowy kubeczka po jogurcie.
- Dodaj barwnik spożywczy (może być do jajek) i dobrze wymieszaj.
- Dodaj gips (3 łyżeczki gipsu na pół kubeczka wody) i ponownie wymieszaj.
- Zostaw do zastygnięcia.
3. „Malujemy chmurki” – ćwiczenie wzmacniające mięśnie brzucha.
Dziecko biega po pokoju, na hasło: Malujemy! – zatrzymuje się i podskakuje w miejscu kilka razy z wyciągniętymi w górę rękoma, w czasie wyskoku wykonuje dłońmi zamaszysty ruch z góry na dół (jakby malowały chmurki nad sobą).
4. Kot-O-Ciaki i Galeria Sztuki.
https://youtu.be/5u6cbNp6HIs
5. „Jak powstaje obraz?” – praca twórcza.
Dorosły przygotowuje różne przybory: duży arkusz papieru, gąbka, balon z niewielką ilością wody, gruby i cienki pędzel, farba. Dziecko tworzy swój obraz używając różnych przyborów, malujac palcami, dłońmi.
Jak zrobic farby w domu - tutorial DIY
https://youtu.be/zBKH4IFc8zM
Puchnąca farba z pianki do golenia
https://youtu.be/yIKlcjt9Bws
oprac. L. Wójcik
„Balet”- 8.04.2021
1. „Kolorowe chusty” – ćwiczenia tułowia.
Dziecko trzymaw dłoniach chustę. Macha nią nad głową, na boki z lekkim skłonem na lewy i prawy bok. Przenosi chustę do drugiej ręki i ponownie wykonują ćwiczenie. Ruchy dostosowują do tempa walca z baletu Coppélia
https://youtu.be/ryFyVpqbqGQ
2. „Tańczymy w balecie” – reagowanie ruchem na muzykę.
Dorosły włącza jeszcze raz nagranie – dziecko chwilę słucha, opisuje, czy muzyka jest wesoła, smutna, szybka, wolna. Następnie dorosły. ponownie włącza utwór, dziecko wykonuje do niego ruchy: – w lekkim rozkroku, kiwanie się na boki i podskok (x5) – krok dostawny w przód, w tył i podskok (x5) – ukłon.
3. „Co to jest?” – zagadki dotykowe, budowanie słownika.
Dorosły chowa w woreczku kilka przedmiotów codziennego użytku. Dziecko po kolei opisuje, czego dotyka, następnie wyjmuje przedmiot i określa, do czego on służy. Utrudnienie- dorosły kładzie przed dzieckiem 2 przedmioty, np. klucz i pompon. Opisuje tylko jeden z nich, np. zimny, twardy. Dziecko wskazuje ten przedmiot i w ten sposób próbuje opisać drugi, np. jak kulka, puchaty.
4. „Cicho, głośno” – zabawa ruchowa bieżna. dorosły porusza dzwoneczkiem: gdy gra cicho, dziecko biega na palcach, gdy głośno – na całych stopach.
5. Ballet dla dzieci https://youtu.be/63yq5vHkJpI
oprac. L. Wójcik
„W teatrze” - 7.04.2021
1. „Na powitanie” –„Tu paluszek”
https://youtu.be/ZIeTp-kVGE0
2. „Złap butelkę” – ćwiczenie wzmacniające mięśnie grzbietu.
Dorosły i dziecko siadają w parach naprzeciw siebie, w dość dużej odległości, nogi rozłożone na boki. Dzieci stara się turlać butelkę do dorosłego naprzeciwko, przyciągając maksymalnie tułów do dywanu. Wypycha butelkę i siada z wyprostowanymi plecami. Dorosły po przeciwnej stronie wykonuje to samo ćwiczenie.
3.Teatr - rodzaje teatru, lalki teatralne
https://youtu.be/EzCWzeIYJZY
4. „Zrób jak ja” – powtarzanie sekwencji ruchów.
Dziecko chodzi powoli po pokoju. Gdy dorosły mówi: Zrób jak ja! – zatrzymuje się i wykonuje polecenie (klaskanie; tupanie; klaśnij – tupnij; tupnij – tupnij naprzemiennie nogami; podskocz – tupnij).
5. „Stempelkowe rytmy” – kontynuacja rytmu.
Wykonujemy stemple wg instrukcji
https://youtu.be/tSrC1Nac4io
następnie odbijamy rytm na kartce, np. serce, gwiazdka, miś. Zadaniem dziecka jest odbicie takiego samego rytmu.
oprac. L. Wójcik
„W kinie”- 6.04.2021
1. „Na powitanie” – „Tu paluszek”
https://youtu.be/ZIeTp-kVGE0
2. „Mały, większy i największy” – rozwijanie słownika czynnego.
Dorosły ustawia krzesła w rzędzie – tak jak w kinie. Pokazuje dziecku telefon lub tablet: „Czy na tym urządzeniu można obejrzeć film? Jakie urządzenie jest od niego większe, a też można oglądać na nim filmy? (telewizor). A gdzie znajdziemy ekran większy od ekranu tabletu i telewizora? Mieści się tam bardzo dużo ludzi i mogą wspólnie oglądać film (kino)”. Zaprasza dziecko do zabawy w wyjście do kina. Aby wejść do kina, musimy kupić bilet i odszukać właściwe miejsce. Ustala z dzieckiem, jak należy się zachowywać w trakcie seansu filmowego.
3. „Zwinne paluszki” – usprawnianie stóp.
Dorosły rozkłada w sali woreczki lub chusteczki, dziecko biega wokół nich boso. Na klaśnięcie zatrzymuje się i chwyta najbliższy woreczek lub chusteczkę palcami stopy, rzuca go raz przed siebie, biegnie dalej. Ćwiczenie powtarzamy.
4. „Do kina” – opowieść ruchowa.
Dorosły mówi: „Zapraszam was na wyprawę do kina. Dorosły opowiada, a dziecko ilustruje treść ruchem: Idziemy do kina (maszeruje). Przechodzimy przez przejście dla pieszych (podnosi jedną rękę w górę). Teraz musimy stanąć w kolejce i kupić bilet (ustawia się przed dorosłym, podaje „pieniądze”, kiwa głową na znak podziękowania). Jesteśmy już coraz bliżej, po cichu wejdźmy do sali (skrada się na paluszkach), odszukajmy miejsce (rozgląda się na boki). Jest! Siadamy w fotelu (siad skrzyżny, plecy wyprostowane), bo właśnie zaczyna się seans (plecy wyprostowane). Film bardzo nam się podobał! (uśmiecha się), ale czas wracać do domu (wstaje). Zabawę powtarzamy.
5. „Oto kino” – ćwiczenie umiejętności zachowania się w kinie.
Dorosły pyta: „Czego potrzebujemy, aby wejść do kina? Czy w kinie można jeść? Czy rozmowy w trakcie oglądania filmu przeszkadzają innym czy nie? Pamiętajcie, że na koniec filmu w kinie nie klaszczemy”.
6. „Pszczółka Maja” - Taniec Mai
https://youtu.be/UG-WU0ZbgK8
oprac. L.Wójcik
„Śmigus -dyngus i inne zwyczaje”- 2.04.2021
1. „Uwaga, oblewamy wodą!” – ćwiczenie tułowia.
Dziecko biega po pokoju z kubeczkiem. Na hasło: Uwaga, oblewamy wodą! – zatrzymuje się, udaje, że nabiera wodę z dywanu, prostuje się i udaje, że wylewa ją ruchem skrętnym raz na lewo, raz na prawo. Zabawę powtarzamy.
2. „Tajemniczy śmigus -dyngus” – zapoznanie dzieci ze zwyczajem lanego poniedziałku. Śmigus Dyngus - polska tradycja
https://youtu.be/MXr5pWMtKqc
3. „Gotowi na lany poniedziałek” – zajęcia techniczne.
Dziecko ozdabia butelkę po wodzie wzorami wyciętymi z folii samoprzylepnej oraz wzorami z np. dziurkaczy. Dorosły robi w korku dziurki, dziecko dokręca ją do butelki. Dyngusówka gotowa
4. „Do celu” – zabawa z wodą. Dorosły zaprasza dziecko do ogrodu. Dziecko ma butelkę -dyngusówkę napełnioną wodą. Dorosły wyznacza cel, do którego dziecko stara się trafić wodą z butelki.
5. „Materiał i woda” – poznawanie właściwości różnych powierzchni, ćwiczenie logicznego myślenia. Dziecko sprawdza przemakalność, wytrzymałość różnych powierzchni, malując je pędzlem maczanym w wodzie (folia aluminiowa, spożywcza, różnej grubości kartki, deseczka, kamień). Wyciąga wnioski, zauważa pewne prawidłowości (np. że malowanie w jednym miejscu po cienkim papierze może doprowadzić do rozdarcia kartki).
6. „Śmigus -dyngus” – wykonanie rysunku do wiersza „Śmigus -dyngus” Marii Terlikowskej
Wie o tym i Tomek, i Ewa,
że w śmigus się wszystkich oblewa.
Ale czy trzeba Pawełka
oblewać z pełnego kubełka?
Wystarczy małym kubeczkiem dla żartu
dla śmiechu troszeczkę.
Bo może wiatr chmurę przywieje
i wszystkich was deszczem poleje?
Dorosły upewnia się, czy dziecko zapamiętało zasady zabawy podczas lanego poniedziałku: Czy za polewanie wodą w lany poniedziałek powinniśmy się obrażać? Czy polewamy się mocno czy troszeczkę? Dlaczego? Następnie zaprasza do wykonania rysunku na temat wiersza.
oprac. L. Wójcik
„Świąteczne zwierzaki: baranki, króliki i kurczaki” - 1.04.2021
1. „Szybkie pisanki” – ćwiczenie obręczy barkowej.
Oznaczamy linię startu i mety (dość duża odległość). Dziecko ustawia się na starcie, rzuca jajkami (piłeczkami, zmiętymi gazetami) w stronę mety. Przelicza ile jajek udało się dorzucić do mety.
2. „Tańczące zwierzaki” – zabawa ruchowa z muzyką.
Włączamy wybraną muzykę do zabawy ruchowej. Podpowiadamy ruchy dziecku, np. „idziemy z wysoko uniesionymi kolanami”, „biegniemy”, „podskakujemy”, itp.
3. „Piosenka wielkanocna” – zabawy i marsz przy piosence, sł. Agnieszka Galica, muz. Tadeusz Pabisiak.
https://youtu.be/B3AVIa8MJbQ
Ref: Idą święta wielkanocne, idą święta.
O tych świętach każdy zając pamięta.
Do koszyczka zapakuje słodycze
i na święta ci przyniesie moc życzeń.
Ref: Idą święta wielkanocne, idą święta.
O tych świętach i kurczątko pamięta.
W żółte piórka się ubierze wesołe.
Wśród pisanek będzie biegać po stole.
Ref: Idą święta wielkanocne, idą święta.
O tych świętach nasz baranek pamięta.
Ma na szyi mały dzwonek dźwięczący.
Będzie dzwonił, będzie skakał po łące Święta (x4)
Pytamy o poszczególne zwierzątka z piosenki (jak się zachowywały, co robiły, jak wyglądały). Następnie zapraszamy dziecko do powtórzenia słów refrenu. Podczas zwrotki dziecko maszeruje, podczas refrenu zatrzymuje się i pokazuje ruchy zwierzątek z piosenki i śpiewa (zając – kuca, marszczy nosek; kurczątko – macha łokciami -skrzydłami; baranek – przykłada piąstki do głowy jak rogi).
4. „Bezpieczne zwierzęta” – zabawa słuchowa.
Dorosły umawia się, że dziecko będzie jakimś zwierzątkiem, np. Zajacem, barankiem lub kurczakiem. Dziecko - zwierzątko chodzi po dywanie, kiedy usłyszy głos zwierzącia, które mu zagraża szybko ucieka pod ścianę. Gdy dźwięk milknie, wraca i chodzi lub biega po dywanie. Dźwięki ostrzegawcze to: dla barana – wycie wilka, dla zająca – głos jastrzębia, dla kurczaka – kot.
5. „Mówimy wyraźnie” – rozwijanie słuchu fonetycznego, ćwiczenie tempa wypowiedzi.
Dorosły z dzieckiem ćwiczy tempo wypowiedzi, dziecko powtarza po dorosłym zdania, jednocześnie klaszcząc. Zdania dotyczą Wielkanocy, np. Królik ma długie uszy. Kurczaczki są żółte. Ala niesie wielkanocny koszyczek.
Wersja trudniejsza – dorosły mówi zdania dotyczące Wielkanocy, dzieląc je na sylaby, mówi wolno i wyraźnie, potem szybciej, ale równie wyraźnie. Dziecko powtarza zdania za dorosłym.
6. Pierwsze oznaki wiosny - zabawa w ruchu, ćwiczenia dla dzieci
https://youtu.be/iH2zc5tkHPo
oprac.L. Wójcik
„Wzorzyste pisanki„ - 31.03.2021
1. „Gimnastyka Smyka”
https://youtu.be/351fw50UOn8
2. „Wstążeczki” – ćwiczenie mięśni grzbietu. Dziecko siedzi na dywanie, trzymając w dłoni pasek bibuły lub wstążeczkę. Przekłada go za plecami z ręki prawej do ręki, unosi lewą rękę nad głowę i macha wstążeczką, opuszcza, przekłada za plecami wstążkę do ręki prawej, podnosi ją nad głowę i macha. Ćwiczenie powtarzają 3 razy.
3. „Znajdź swój sposób na ozdobienie pisanki” – przybliżenie tradycji ozdabiania jajek.
Pisanka czy kraszanka - metody zdobienia jajek wielkanocnych
https://youtu.be/GxyHrdgTxQs
4. „Pisanka” – przygotowujemy sylwety pisanki z papieru, kredki, flamastry, klej, bibułę, kolorowy papier, gazety, wstążeczki, nasiona słonecznika, dyni, itp. Dziecko ozdabia sylwety pisanek według własnego pomysłu.
5. „Ciepło – zimno” – dorosły chowa pisankę, dziecko szuka kierujac się słowami: ciepło – jest blisko, zimno – jest daleko od schowanej pisanki.
oprac. L. Wójcik
„W koszyczku do święcenia” - 30.03.2021
1. „Co to?” - ćwiczenie logicznego myślenia i spostrzegawczości wzrokowej. Przygotowujemy kilka przedmiotów, kładziemy przed dzieckiem. Opisujemy wybrany przedmiot nie podając jego nazwy. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie o jakim przedmiocie mówimy, podanie jego nazwy.
2. „Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne” – piosenka
https://youtu.be/qKY9oeELKn4
Koszyczek z wikliny pełen jest pisanek,
A przy nich kurczaczek i z cukru baranek.
Przy baranku babka, sól, chleb i wędzonka,
Oto wielkanocna świąteczna święconka.
Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne,
Pięknie ozdobione, ale niezbyt mocne.
Pisanki, kraszanki, całe w ornamentach,
Uświetniły nasze wielkanocne święta.
Kłócił się z kurczakiem cukrowy baranek,
Która najpiękniejsza ze wszystkich pisanek?
Czy ta malowana, czy ta wyklejana,
Czy zdobiona woskiem i pofarbowana
Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne,
Pięknie ozdobione, ale niezbyt mocne.
Pisanki, kraszanki, całe w ornamentach,
Uświetniły nasze wielkanocne święta.
Baranek kurczaczkiem długo się spierali,
aż goście świąteczni do drzwi zapukali
Wielkanocni goście czasu nie tracili
potłukli pisanki jajkiem się dzielili.
Ref. Pisanki, kraszanki, skarby wielkanocne,
Pięknie ozdobione, ale niezbyt mocne.
Pisanki, kraszanki, całe w ornamentach,
Uświetniły nasze wielkanocne święta.
3. „Dekorujemy koszyczki” – nazywanie elementów koszyczka wielkanocnego. Przygotowujemy sylwetę koszyczka wyciętego z papieru i gazetki reklamowe z produktami spożywczymi. Zadaniem dziecka jest wycięcie produktów i naklejenie na sylwecie koszyczka.
4. „Koszyczek wielkanocny” – ćwiczenie słuchu fonematycznego. Dorosły mówi wyrazy, dziecko dzieli je na sylaby, podaje ich liczbę. Wyrazy: koszyczek (ko-szy-czek), zajączek (za-ją-czek), kurczak (kur-czak), Wielkanoc (Wiel-ka-noc), chlebek (chle-bek), sól (sól), itp.
5. Pierwsze oznaki wiosny - zabawa w ruchu, ćwiczenia dla dzieci
https://youtu.be/iH2zc5tkHPo
oprac. L. Wójcik
„Wielkanocny stół” - 29.03.2021
1. Zabawa „Co widzisz?” – ćwiczenie wzroku. Dziecko chodzi po różnych częściach mieszkania i obserwuje, po chwili wypytujemy, co zaobserwowało. Zadaniem dzieckajest wymienienie jak największej liczby przedmiotów.
2. „Stół wielkanocny” – nauka układania zastawy przy stole. Przygotowujemy talerze, sztuće, serwetki, kubki. Ustawiamy na stole zgodnie z przyjętą tradycją. Rozmawiamy na temat tradycyjnych potraw światecznych. Prosimy by dziecko również ustawiło swój komplet.
https://youtu.be/NQkD4BHHe8w
3. Zabawa „Zamiana miejsc” – zabawa rozwijająca zwinność. Na talerzyku kładziemy np. piłeczkę, kubek lub klocki. Dziecko przenosi talerz we wskazane przez rodzica miejsce, tak by nic nie spadło z taletzyka.
4. „Co to jest tradycja?” – przybliżenie znaczenia słowa tradycja. „Dzisiaj usłyszeliśmy słowo „tradycja”. Tradycja to jest zbiór wszystkich naszych zachowań, zasad, które wciąż powtarzamy, na przykład, co roku w święta. Lubimy je. One nas charakteryzują, łączą. Przekazujemy je z pokolenia na pokolenie. To znaczy, że o jakiejś tradycji można dowiedzieć się np. od rodziców, a oni dowiedzieli się o niej od swoich rodziców. Tradycją jest np. święcenie koszyczków wielkanocnych. Jakie znamy inne tradycje? (dzielenie się jajkiem, robienie palm, składanie życzeń).
5. „Kurczaczek z masy samoutwardzalnej” – praca z dzieckiem, rozwijanie koordynacji wzrokowo- -ruchowej.
https://youtu.be/7J1nq4ghVU8
6. „Wielkanocna sałatka” – zabawa z celowaniem. Dziecko siada w odległości około 60 cm od miski. Przygotowujemy drobnr klocki lub kulki ze zgniecionej gazety. Na hasło: Robimy sałatkę! Dziecko po kolei wrzuca do miski przygotowane przedmioty. Potem wspólnie z dzieckiem liczymy ile przedmiotów wpadło do miski.
oprac. L. Wójcik